Daar ligt hij, mijn lieve baby van 13 dagen oud. Volgeplakt met stickers en snoertjes. Gekoppeld aan de monitor.

“Als er iets gebeurt, dan zien we dat meteen, mevrouw. Dus ga maar rustig slapen. Je hebt je rust hard nodig.”

Maar hoe ga je slapen als je ienieminie baby-zoon aan de monitor ligt? Als je niet weet wat er loos is maar wel voelt dát er iets loos is? 

De dag ervoor zei de huisarts nog “Ik zie niks bijzonders. Ik zie een baby die het prima doet.” Zelfs mijn lief, de papa van dit kind, ziet niks geks.

Maar ik… ik voel het. Het gaat niet goed met Quinn. Hij doet anders, al kan ik de vinger er niet op leggen. Het contact dat er vanaf de eerste seconde is tussen mij en hem, is laffer. Flauwer. Alsof hij er niet helemaal meer is.

De huisarts laat me gaan nadat ze me op mijn hart heeft gedrukt dat als er iets verandert, ik altijd mag bellen. Nog geen 24 uur later hang ik aan de lijn. Quinn heeft koorts gehad vannacht. 

Een uur later zit ik in de spreekkamer. De koorts is gezakt, de huisarts ziet nog steeds niks zorgelijks. Toch spreekt ze de wijze woorden: “Jij vertrouwt het niet en dat is voor mij het teken om de kinderarts te bellen.”

Die avond wordt mijn iemieminie opgenomen in het ziekenhuis. Hij weigert te drinken, kijkt me niet meer aan en slaapt nog meer dan hij al deed. Twee dagen later gaat er een slangetje door zijn neus. Geen energie meer om zelf te drinken. Nog een dag later krijgt hij ook niet meer genoeg zuurstof ingeademd. 

Als er de volgende ochtend een arts in opleiding op bezoek komt, zegt ze “U had gelijk, mevrouw. Wij dachten dat het meeviel, maar het is goed dat jullie hier zijn. Uw moedergevoel werkt uitstekend.”

Ruim 2 jaar later weet ik: ons moedergevoel werkt altijd uitstekend. Maar durven we te luisteren?

Luister naar je moedergevoel, zeggen ze. 

Doe wat je hart je ingeeft, zeggen ze.

Volg je intuïtie, zeggen ze.

Maar hoe doe je dat als je je leven lang geleerd hebt om je gevoel niet zo serieus te nemen? Om je emoties te onderdrukken en te luisteren naar je hoofd? Door te gaan als je lijf stop zegt. Jezelf af te leiden als er ergens pijn of ongemak is.

Hoe vertrouw je op je moedergevoel – wat we wat mij betreft beter moeder-intuïtie zouden kunnen noemen – als je nooit geleerd heb om op de stem diep van binnen te vertrouwen?

Elke mama heeft moeder-intuïtie. Jij ook. Het spreekt je feilloos toe. Maar luister je? Durf je te vertrouwen op die stem diep van binnen? Die stem die weet wat goed is voor jou, maar ook voor je kinderen. De stem die je de ruimte geeft om echt te voelen wat er nodig is.

Ik ben zo dankbaar dat ik naar mijn intuïtie leerde luisteren vóór ik kinderen kreeg. Dat ik mijn gevoel leerde vertrouwen vóór ik moeder werd. Het maakt het mamaleven zoveel makkelijker. Ik heb zoveel minder struggles, omdat ik altijd weet waar ik de antwoorden op mijn vragen kan vinden. Diep van binnen. 

Het geeft me de kans mezelf een serieuze plaats in mijn leven te geven, zonder me schuldig te voelen naar mijn kinderen. Omdat ik wéét dat het goed met ze gaat en de kleinste verschuiving in hun welzijn meteen voel. 

Het geeft me de ruimte om echt met mijn kinderen te verbinden. Mijn verbinding met hen is loepzuiver. En nee, dat vind ik niet alleen, dat vinden zij ook. 

“Mama, er is niemand die me zo goed begrijpt als jij.” zei mijn oudste zoon vorige week nog. Wij zijn samen zo’n hecht team, juist vanuit het vertrouwen dat ik heb in mijn gevoel en intuïtie.

Hoe zit dat bij jou? Laat jij je intuïtie leidend zijn in je leven? Vertrouw jij op je gevoel en weet je het verschil tussen gevoel en emotie? 

Of zit je stiekem toch wel vaak in je hoofd, slaat het schuldgevoel je soms om de oren of ben je gevoelig voor de mening van anderen? Vergelijk je jezelf met andere moeders, andere mensen en voel je je daarna rot?

Het zijn allemaal tekenen dat je NIET naar je gevoel luistert. Dat je je hoofd een hoofdrol hebt gegeven, of je angst een loopje met je laat nemen. Tekenen dat je niet helemaal verbonden bent met je eigen kern, niet blindelings op jezelf vertrouwt.

Zonde. Je hebt je intuïtie niet voor niks. Je hebt dat moedergevoel niet voor niks. Je hebt het, om de voor jou juiste richting te vinden. Het helpt je om JOUW leven te leiden, in plaats dat van een ander. Het helpt je, cheesy maar simpel genoeg, om gelukkig te zijn.

Leer je intuïtie vertrouwen. Leer te luisteren naar die wijze, innerlijke stem. Dit is geen kwestie van je-hebt-het-of-je-hebt-het-niet. Dit kun je trainen. Net zoals je triceps of je buikspieren. En net als bij sporten is dat elke seconde waard. Omdat het je op een veel mooiere plek brengt.

Wil jij ook leren om meer naar je gevoel te luisteren, je innerlijke stem beter te horen en te vertrouwen op je intuïtie? Kom je dan deze zomer naar Mama’s Summer Break? Dé plek voor moeders die vanuit diepe rust en een rotsvast vertrouwen in hun eigen innerlijke stem, hun mamaleven willen leven.

Bij Mama’s Summer Break

• Ervaar je diepe ontspanning.
• Laad je moeiteloos je batterij op.
• Leer je weer luisteren naar je intuïtie.
• Voel je je verbonden met jezelf en andere dappere, lieve mama’s.
• Vind je herkenning én krijg je de ruimte om te leren om heel goed voor jezelf én je gezin te zorgen.
• Ontdek je hoe je voortaan altijd vanuit rust en ontspanning kunt leven.

Zodat jouw mamaleven je veel meer plezier en voldoening gaan geven.

Geef jezelf de kans om eindelijk eens echt op te laden. Om contact te maken met die wijsheid diep van binnen. Zodat je deze zomer vanuit rust bij je gezin kunt zijn. Kunt genieten van je mamaleven, omdat jij de regie hebt.

Een mooier cadeau kun je jezelf deze zomer niet geven.

Ben jij erbij op 22 juli en/of 27 augustus? Je reserveert jouw plekje HIER.

Ik zou het heerlijk vinden je deze zomer te zien!

Liefs,

Diane

PS: Wil je wel leren vertrouwen op je intuïtie en gevoel, maar lukt het je niet om bij Mama’s Summer Break te zijn? Vraag dan HIER (www.mamaya.nl/gratis-sessie/) een gratis gesprek aan. Dan help ik je heel graag persoonlijk. Wees er wel snel bij want ik heb deze maand maar 2 plekjes, i.v.m. de vakantie.

PPS. De medische wetenschap is er steeds meer van overtuigd dat moedergevoel belangrijk en vaak juist is. Dat is belangrijk om te weten, voor jou als moeder. Is er eens iets met je kind en vertrouw je het niet? Zeg dat tegen de arts. Ze zullen je horen. Mijn huisarts zag geen enkele reden om me door te sturen, behalve dan mijn sterke moedergevoel. Mijn zoontje was op tijd in het ziekenhuis, juist omdat zij én ik op mijn moedergevoel vertrouwden. En mocht je je zorgen maken na deze mail. Quinn werd na 8 dagen kerngezond uit het ziekenhuis ontslagen. Het RS virus had hem helemaal platgelegd maar door de goede en alerte zorgen van het medisch personeel is hij er zonder enige schade uitgekomen. Precies zoals ze me al die tijd voorspelden. “Wees dankbaar dat jullie in het westen wonen, mevrouw. In sommige landen gaan kinderen hier aan dood.” Oef.