Een slordige 12 jaar geleden belandde ik in een burn-out. Als donderslag bij heldere hemel. Voor mij dan. Mijn beste vrienden hadden het van mijlenver aan zien komen. Hadden me zelfs gewaarschuwd. Vaak gevraagd of het wel goed ging. Of ik niet eens moest ontspannen.

Maar ik, ik zag het niet. Ik voelde niet hoe ver ik al over mijn eigen grens was gegaan. Was juist trots op hoe productief ik was. Op hoe ik mijn volle baan combineerde met meerdere vrijwilligersfuncties en ondertussen ook nog minstens 5 handenvol vriendschappen onderhield. 

Stoppen was geen optie. Alles wat ik deed was leuk en belangrijk. Er was geen steek die ik kon laten vallen. Geen gesprek dat overgeslagen kon worden. Geen project dat uitgesteld of gecancelled kon.

Er was, simpelweg, geen andere optie. In mijn ogen.

Totdat mijn lichaam me liet voelen dat er wel degelijk een andere optie was. De optie van voorlopig doe jij even helemaal NIKS. De optie van een burn-out.

Oef, kwam die hard aan. Het duurde weken voor ik toe kon geven dat het mis was. Heel erg mis. En dat het lang zou duren voor ik weer een beetje de oude zou zijn.

Maar weet je? De oude werd ik nooit meer. Want die oude Diane, die had me ziek gemaakt. Het was tijd voor een nieuwe Diane. 

Ruim tien jaar later kan ik volmondig zeggen dat die andere Diane inmiddels alweer jaren een feit is. Dat de transformatie dusdanig is, dat mensen van toen me soms in eerste instantie niet herkennen. Ik schijn anders uit mijn ogen te kijken. Een zachtere uitstraling te hebben. Niet meer zo hard, gespannen, vanuit moeten-moeten-moeten. Maar aanwezig in het hier en nu en met mijn hart als absoluut middelpunt van mijn leven.

Nooit, echt nooit, zou ik nog terug willen naar de Diane van toen. Nooit zou ik de rust waar vanuit ik nu leef, op willen geven. Ik zou veel te veel verliezen, als ik dat zou doen.

De rust in mijn hoofd.

Het plezier in mijn leven.

De diepe, diepe voldoening in mijn werk.

De magische verbinding met mijn kinderen.

Het zou er allemaal niet zijn als die burn-out me destijds niet om de oren had geslagen. 

Vandaag wil ik graag een van de belangrijkste lessen met je delen die ik leerde terwijl ik uit het dal van de burn-out klom. Mijn oude, wijze yogaleraar leerde me dit.

V.E.R.T.R.A.A.G.

Doe de dingen langzamer dan je gewend bent. Ga langzamer dan je geneigd bent te gaan. Haal je voet van het gaspedaal en rijd eens op de derde versnelling door je leven. In plaats van altijd maar te racen en nooit te stoppen.

V.E.R.T.R.A.A.G.

Haal het tempo uit je leven. In elk geval zo nu en dan. Weet je waarom? Omdat er dan iets gebeurt wat je eigenlijk niet mag missen.

Je hart gaat spreken. Je gaat horen wat je hart eigenlijk te zeggen heeft. Voelen wat je nodig hebt. Weten wat je werkelijk belangrijk vind in jouw leven.

Als je vertraagt, komt er ruimte om om je heen te kijken. Om te genieten van de grote én de kleine dingen in je leven. 

Als je vertraagt, komt er ruimte om te dromen. Van alles wat je echt graag zou willen, maar nu nog verstopt. Omdat je gelooft dat het niet mogelijk is.

Als je vertraagt, komt er ruimte om de mensen om je heen echt te zien. Om je kinderen te voelen, te zien en te ervaren. Om echt contact te maken met je kinderen. Rustig naast ze te gaan zitten en zonder onrust in je hoofd te zien wat ze eigenlijk doen, de hele dag. Te luisteren naar wat ze bezighoudt. Ze echt te horen als ze je nodig hebben.

Vertraging is absoluut niet sexy in een maatschappij waarin rennen-vliegen-haasten-en-doordouwen de gewoonte is.

Maar vertraging is wel essentieel als je echt wilt genieten van dit leven. Wilt genieten van je mooie kinderen en al dat andere moois in je leven. In plaats van het langs je heen te laten schieten, zoals het landschap langs je heen schiet als je over de snelweg raast.

Vertraging gaf mij mijn leven terug, na de burn-out. 

Vertraging heeft mij gemaakt tot het mens én de moeder die ik nu kan zijn. En just so you know, vertraging maakt me geen haar minder ambitieus of productief. In tegendeel. 

Wil jij ook de magische werking van vertraging ervaren? Mag ik je dan uitnodigen voor Mama’s Summer Break.

Een heerlijke ochtend voor mama’s die op adem willen komen na een krankzinnig jaar vol lockdowns en maatregelen. 

Een magische ochtend waarin rust en ontspanning centraal staan, zodat jij je batterij weer eens ECHT kunt opladen.

Een ochtend helemaal alleen voor jou. Omdat jij weet dat als jij goed voor jezelf zorgt, je nog veel beter voor je gezin kunt zorgen.

Opladen. Ontspannen. Op adem komen. Uitrusten. 

Verbinden met andere moeders. Samen lachen en wie weet een traantje wegpinken. Omdat het soms ook gewoon pittig is, die 24/7 verantwoordelijkheid van het moederschap.

Een ochtend vakantie zoals vakantie bedoeld is. Om echt van uit te rusten.

Helemaal alleen voor jou. Omdat jij dag in dag uit aan topsport doet, lieve mama. 

Ben je erbij, op 22 juli of 27 augustus? Je kunt je HIER aanmelden

Ik hoop dat je het jezelf gunt om deze zomer minstens één ochtend echt te vertragen. Omdat het je ZOVEEL oplevert als je dat af en toe eens echt doet.

Ik hoop je te zien deze zomer. Live, in het echie, wat zou dat heerlijk zijn.

Liefs,

Diane

PS: Mama’s Summer Break vind dit jaar plaats op 22 juli en 27 augustus. Je bent bij beide Summer Breaks welkom, maar ook als je maar één ochtend kunt of wilt komen, ben je meer dan welkom. Een losse Summer Break kost 33 euro. Kom je beide keren, dan betaal je slechts 60 euro. 

Voor deze prijs krijg je het volledige Summer Break Relax-programma, koffie, thee & lekkers, alle ruimte om je vragen te stellen en heel veel rust en inspiratie om mee te nemen als je ’s middags weer in de auto of op de fiets stapt.

Wil je na afloop blijven lunchen? Dat kan! De boerderij verzorgt heerlijke lunches. Zo maak je er een echte mama-verwen-dag van.