Vertel eens lieve mama, waar doe je het allemaal voor? 

Voor wie of wat ren je zo hard door je leven heen?
Voor wie of wat ben je altijd maar bezig met het volgende op je to-do-lijstje? 
Voor wie of wat zit je dag zo volgepropt met van alles dat je moet en wil?
Voor wie of wat doe je al die dingen die er voor zorgen dat je ’s avonds denkt: shit, nou heb ik mijn kinderen wéér zo weinig echte aandacht gegeven.

Waar zit je met je hoofd?
Wat is er zo belangrijk dat het je steeds weg haalt uit het hier en nu?

Waar is de rust gebleven?
Waar is de lummeltijd? Het vervelen? Het even niet weten wat je moet doen en daar gewoon akkoord mee zijn?

Waar is de tijd dat je je kalm voelde? Dat er rust was in je hoofd? Stilte in jou en om je heen?

En wanneer komt die terug?

Je kinderen zijn NIET je excuus, lieve mama. Ik weet het, ze zijn enorm aanwezig. Ze houden je de hele dag bezig met alles wat ze willen, vragen en nodig hebben. Maar het zijn NIET je kinderen die voor jouw onrust zorgen. 

Jij bent het, die voor jou onrust zorgt. 

En hoe rot dat ook klinkt, het is goed nieuws. Want als jij voor jouw onrust zorgt, dan ben jij ook degene die de rust terug kan brengen. Echte rust. De rust die je ziet bij je kinderen, als ze volledig op gaan in wat ze doen. 

Voor rust hoef je niet stil te zitten. 
Voor rust hoeft niet eerst je hele huis aan kant te zijn. 
Voor rust hoeven de kinderen niet op bed te liggen en de vaatwasser hoeft niet te draaien.

Rust zit in jou. Altijd.

Je bent alleen vergeten waar je het zoeken moet.

En dus zoek je het in de buitenwereld. Ga je dingen doen die jou rust brengen. Shoppen, boswandelingen, de sauna, wijn met vriendinnen, een gezellig avondje met je lief (of Vriend Netflix). 

Maar waar je ook gaat, je neemt jezelf altijd mee. En dus je onrust ook.

Maar rust zit in jou, mama. Daar heb je geen sauna of wijn voor nodig.
Rust zit in jou. Altijd. Je hebt er alleen een dikke deken overheen gelegd.

Haal je die deken weg, dan komt Rust vanzelf weer terug. Echt waar. En dat is ZO fijn. Dat voelt als een ander leven. 

Een van de mama’s die momenteel een coachtraject bij mij volgt zei vorige week nog tegen me:

“Toen ik bij jou begon, wist ik niet dat ik me zo goed kon voelen in het moederschap. Ik wist dat er wel wat te verbeteren was, maar dat ik zoveel rust en liefde voor mijn kinderen kon ervaren, dat had ik echt niet durven dromen.”

Dat is wat er gebeurt als je de deken er vanaf haalt. Dan kom je in een staat van rust (en liefde!) die je niet had aan zien komen. Omdat je er al zo lang niet meer bij bent geweest. De rust is er wel, je bent haar alleen vergeten.

Vind die rust, mama. Het maakt alles zoveel mooier.